نميدانم چي بگم ...
ياد خودم افتادم ... من يه نفر را رنجاندم ...
و نااميدش كردم!
هم من گريه كردم هم او ...
گريه كردن براي من سخت نيست ولي اين گريه از سخت ترين گريه هايم بود!
صوفي عزيز سلام...
من هم بعد از اينكه بهترين دوست دوران نوجواني ام رنجوندم ، سعي كردم تنها دوست واقعي رو دوست داشته باشم.دوستي كه نيازي به نگراني براي اون يه دقيقه ي تغيير و تبديلش نباشم...
سالهاست كه با اينكه همه ي اطرافيانم رو از صميم قلب دوست دارم، ولي هيچكدومشون رو بهترين دوست خودم نمي دونم...
انگار اين لقب براي هيچكس جز اون برازنده نيست...
يا رفيق من لا رفيق له...يا حبيب من لا حبيب له...يا انيس من لا انيس له...
و چه خوشه اون لحظاتي كه آدم ديگه دلش بين اين همه آدم خاكي آروم نمي گيره...انگار اون موقع است كه مي شيم من لا رفيق و حبيب و انيس له...
در پناه حق پيروز و سر بلند باشي:كاپيتان
