بسم الله الرحمن الرحيم

خواهر خوب من سلام

چه كوتاه نوشته بودي اما چه بلند بود ! افتخار بر آن دامن پاكي كه چنين اتديشه اي از بستر محبت و تربيت او بر مي خيزد .

اما بعد ، كوله خالي ما را چه كسي پر خواهد كرد جز او ؟ مگر از ما جز اظهار فقر و ابراز نياز چه چيزي ساخته است كه خود فرمود : ( يا ايها الناس انتم الفقراء الي الله و الله هو الغني الحميد )

بنده همان به كه زتقصير خويش روي به درگاه خداي آورد

ور نه سزاوار خداونديش كس نتواند كه به جاي آورد

تمام سرمايه ما اميد ما به لطف بي پايان اوست و تمام ما يملكمان دعا و عرض نياز و در اين ميدان جز سلاحي از جنس آه با ما نيست (اغفر لمن لا يملك الا الدعا ... ارحم من رأس ماله الرجاء و سلاحه البكاء ).

خواهر خوبم

همين اقرار به قصور و تقصير نيز در درگاه او تحفه ايست كه بسا سبب مي شود درياي رحمت بي منتهايش به خروش آيد و گرد غفلت از دلهاي ما بشويد . چرا به اين غم مرحبا و خوش آمد نگوئيم ؟ مگر محبوبين خداي بزرگ به ما نياموختند كه بگوئيم : ( الهي ان كان قد دني اجلي و لم يدنني منك عملي فقد جعلت الاقرار بالذنب اليك وسيلتي ) خدايا اگر مرگ من نزديك شده است و عملي ندارم كه بواسطه آن به تو نزديك شوم پس به تحقيق اعتراف به گناهانم را وسيله نزديك شدن به تو قرار مي دهم .

خواهر پاك دلم

بر تو حسرت مي برم كه در آغاز جواني آينه دلت سمت و سوي خورشيد را يافته و بدان سوي متمايل است ، افسوس بر عمر از دست رفته من و امثال من كه به هرزه رفت و هنوز نيز در بيابان حيرت گمگشته و حيران مانده است .

دل خوش دار كه اگر با تواش هيچ ميلي نبود سبويت را نمي شكست.

و اما چون دلت شكست و در اين روز و شبهاي نوراني مهمان اشك عشق شد، برادر بي برگ و نوايت را نيز به دعايي ياد كن .

در پناه مهربان عالم سر بلند باشي .

يا حق