من نمي دونم چرا احساس مي کنم تو رو بيشتر از يک دوست وبلاگي مي شناسم...!
در هر حال از شنيدن بسته شدن اين وب نوشت هرگز خوشحال نخواهم شد. اميدوارم حالا حالاها ادامه داشته باشي... دوست من.
اين وبلاگ مال خودته هر وقت که دلت بخواد ميتوني ديگه توش ننويسي ، ميتوني تعطيلش کني يا حتي ميتوني نابودش کني !! ولي تجربه نشون داده به محضي که وبلاگ را تعطيل ميکني ميل عجيبي به نوشتن حرفات پيدا ميکني ... پس وقتي ديدي مدتهاست چيزي وبلاگت ننوشتي به اين فکر نکن که وبلاگت را تعطيل کني ... بگرد و دليل ننوشتنت را پيدا کن ...
جدا از همه ي اينها تو که بايد الان بيشتر از هميشه حرف براي گفتن داشته باشي ... فقط سعي کن بنويسيشون ...موفق باشي دوست من ...
