پاییز مهد خاطره هاست .

پاییز که می شود سُر می خورد در خاطره ها .

نزدیک ترینش همین پارسال بود . از مدرسه شروع شد . قدم قدم رفت تا یک مدرسه ی دیگر ... و از آنجا به خانه ای .

و از همان جا ، دور شد . دور شد و دور شد و دور شد ... سُر خورد و سُر خورد و سُر خورد ... آنقدر سُر خورد که سقوط کرد .

* * *

حالا بعد از یک سال دارد تلاش می کند . مثل بچه ای که سرسره را از پایین به بالا می رود . سخت .

                                                                        برایش دعا کنید

                                                                         که پایش نلغزد

                                                                               سُر نخورد

                                                                                     نیفتد