آدم ها گاهی به اندازه ی تمام فرصت با هم بودنشان از هم دورند .
گاهی به اندازه ی تمام لبخندهای شیرینشان غمگینند .
آدمها گاهی ناگهان چیز بزرگی را کشف میکنند و ناگهان دنیای جدیدی را پیش روی خود می بینند .
آدمها گاهی گمشده ای را می یابند که به اندازه ی تمام تنهاییشان آن را دوست دارند .
گاهی قلبشان سخت کار میکند ؛ هم برای خودشان ، و هم برای کس دیگری .
گاهی چشمانشان غمزده و اشک آلود میشود .
گاهی پی می برند که هنوز احساس دارند .
آدمها گاهی به اندازه ی تمام لحظه های زشتشان پشیمانند .
آدمها گاهی به یاد می آورند که محتاج اند .
آدمها گاهی دخترند .
دخترها گاهی مغرورند .
مغروها گاهی تنهایند .
تنهاها گاهی غمگینند .
غمگینها گاهی ...
غمگینها هنوز هم آدمند .
